Wile E Coyote zag ik tussen Banff en Jasper, ik had gehoord dat ze rond zonsondergang wel eens gezien waren. Na wat wandelen en geduld kwamen er een aantal langs. Ze bleven wel op afstand op een enkele na. Deze was zeer nieuwsgierig en naderde mij tot een meter of 20. 
Deze bruine beer kwam ik tegen na een stukje wandelen. De beer had mij al een tijdje opgemerkt maar bleef lekker liggen. Op het moment dat ik hem zag stond hij op en liep een paar meter waarna hij mij uitgebreid aankeek en controleerde. Het enige wat ik bij me had om me eventueel te verdedigen was een spuitbus Bearspray en mijn statief.
Deze zwarte beer kwam mij tegen toen ik eigenlijk weer opzoek was naar de roedel coyotes. Hij liep heel rustig naar mij toe, tot een meter of 10 afstand maakte ik een aantal foto's. Daarna ging ik een defensieve houding aannemen. De spuitbus Baerspray in mijn handen, de beer naderde mij tot een paar meter. Zijn houding was niet agressief maar eerder onderzoekend. Na een paar minuten ging hij er weer vandoor en ik haalde opgelucht adem met het zweet in mijn spleet
Om dit visje te kunnen zien hadden we een trip geboekt met een RIB en gingen met hoge snelheid vanaf Vancouver Island, Canada naar de omgeving waar ze de dag daarvoor gezien waren. We hadden geluk de groep was nog in de buurt en een mannetje kwam even polshoogte nemen. Hij zwom een hele tijd rond de boot en was op zoek naar zalm.
Het mannetje wat de hele tijd om ons heen zwom werd vergezeld door zijn zusje. Samen bleven ze een hele tijd op zalmen jagen en kwamen mooi synchroon boven om te ademen. Als ze nog wat gevangen hadden weet ik niet zeker maar ga daar wel vanuit ze zagen er niet mager uit.
Tijdens het wandelen langs de kust op zoek naar zeeleeuwen kwam deze meeuw steeds langs vliegen. Ik pakte mijn camera en het leek erop als hij getraind was. Hij keek me aan toen ik de camera op hem richtte en een aantal shots gedaan en hij vloog weg om iets later weer terug te komen.
Deze beer kwam als een grote verassing tevoorschijn. Stond net naast de auto met alleen de camera in mijn hand. Deze beer zag er anders uit had een agressieve blik gromde en had een grote bult tussen zijn schouders. Volgens mij was het een grizzly. Deze werdt opgejaagd omdat hij te dicht bij de bewoonde wereld was.
Wile E Coyote zag ik tussen Banff en Jasper, ik had gehoord dat ze rond zonsondergang wel eens gezien waren. Na wat wandelen en geduld kwamen er een aantal langs. Ze bleven wel op afstand op een enkele na. Deze was zeer nieuwsgierig en naderde mij tot een meter of 20.
We reden lekker door de bergen, weg van de highway en we kwamen al wat locale bewoners tegen, waaronder deze marmot. Je zal wel denken, hoe kan je zo'n klein beestje zien vanuit de auto! Deze marmot is groter dan de gemiddelde kat. De gras sprieten waar hij voor zit zijn ruim 30cm hoog.
Toen we hoger de bergen inreden op weg naar de hoogste autoweg van de USA. De Trail Ridge Road HW34 zagen we een Elk, deze bleek niet alleen te zijn ze had haar kindje bij haar en na even de dieren gevolgd te hebben waren er nog meer. Deze dieren waren niet echt schuw maar sommige gingen op onderzoek uit, waardoor ik ook erg mooie closeups kon maken.
Natuurlijk kom je deze ook tegen als je door de wildernis heen rijd. Helaas leven de meeste van deze dieren in een National Park maar hun populatie groeit gestaag verder, zodat je ze ook buiten de parken tegen kan komen. Dat geluk hadden we, geen lange rij wachtende toeristen achter je die eigenlijk allemaal een selfie met een Bison wil maken en geen respect hebben voor de natuur.
Dit schaap zat was eerst helemaal alleen aan het drinken in een kreek. Kon hem toen al een aantal maal vastleggen. Hij liep weer na het drinken een stuk omhoog en ging voor mij poseren Heb toen diverse foto's gemaakt waaronder deze. Na een paar minuten ging hij er vandoor, ik had hem wel kunnen volgen maar dan kreeg ik natte voeten en was zeker niet zo snel de berg op gekomen.
Deze foto is genomen in Glacier National Park. Voordat je dit mooie uitzicht te zien kreeg moest je eerst een wandeling van circa een 1 uur maken. Dit ging over een glacier en door de bergen. Het was wel een mooie wandeling waar je ook de locale bewoners tegen kwam (berg geiten). Het meer is geheel gevuld met glacier water en aan het ijs wat men nog ziet kan je ervan uitgaan dat het water koud is. 
Op zoek naar wildlife kwamen we deze waterval tegen. We hadden net Columbia icefield gepasseerd, het begon weer wat warmer te worden. Het water wat je ziet komt direct van de glacier af en is ijskoud. Het mooie van deze foto vind ik het grote verschil van kleuren, helder wit water, groene bomen en een rode berg. Iedere keer als ik deze foto zie hoor ik het water weer stromen en ruik ik de frisse berglucht. Precies wat een foto moet doen.
Death Valley gebied van extreme hitte en schoonheid. Mijn favoriete plek om te verblijven, in de zomer word het hier gemakkelijk 50+ graden Celsius. Als je niet van de hitte houdt moet je dit in de zomer vermijden, in de winter is het rond de 22 graden celcius. Men zegt vaak dat hier niks leeft en het daarom Death Valley heet. Niks is minder waar zoals je kan zien aan de groene vegetatie. Dit is zeker een gebied om goed te bekijken, ga ook eens van de geasfalteerde wegen af en er gaat een wereld voor je open.
Als je door de USA trekt merk je op dat alle mooie plekken omgetoverd zijn tot State of National Park. Om de mooie locatie te vinden hoeft je alleen maar van park naar park te reizen. Hier zie je 1 van mijn grote liefdes rode gebergte. De staat Utah is hier volgens mij geheel gebouwd op de ze kleur. De dag van deze foto was het regenachtig waardoor de rode kleur donker wordt.
Deze foto is ook het mooie gebergte te zien als. In het verleden heb ik dit park in de zomer al bezocht maar helaas geen digitale maar analoge afdrukken daarvan. Als het gesteente droog is, is de rode kleur een heel stuk lichter maar zeker niet minder mooi. De meeste toeristen die dit park bezoeken doen dat tijden hun doorreis en zijn hooguit een krap dagje hier. En in die korte tijd kan je niet de volledige schoonheid van het park genieten.
Zoals ik al eerder vertelde over de schoonheid van het rode gesteente in dit park, is het in de wintertijd adem benemend. Er ligt dan overal een dikke laag sneeuw en dat in combinatie met het rode gesteente, wauw. Voor het maken van deze foto was ik een stuk over het ijs en sneeuw naar beneden gelopen. Op de terugweg waren ijsspikes die je om je schoenen kunt doen wel erg handig, volgende keer koop ik ze.
In de wintertijd is het hier adem benemend. De zon schijnt fel op het rode gesteente en laat de kleur goed uitkomen. Als je meerdere dagen in dit park verblijft en kijkt op verschillende tijden (zonnestand) naar het zelfde punt zie je dat de kleur rood ook lijkt te veranderen. Het gesteente wat zich in de schaduw bevind lijkt veel donkerde kleur rood te hebben. Een ideale plek voor een fotograaf.
In deze foto is de speling van kleuren goed te zien, mijn geliefde rood met wit/grijs. In dit park zijn diverse bergen van verschillende kleur gesteente gemaakt. Veel mensen slaan dit park en Petrified forest over omdat het niet zo bekend is. Je hebt hier ook uitzichten waar je geen genoeg van kunt krijgen als fotograaf. Reis hier niet een dagje doorheen maar neem je tijd. Ga een dagje locatie spotten, let op hoe de zon staat en kom later terug om je foto's te maken.
Arches National Park is een van de mooiste parken die er is. Natuurlijk weer het mooie rode gesteente maar nu zijn er allemaal Arches in gesleten door wind regen en zand. Onderweg naar dit park kom je al verschillende arches tegen maar die zijn niet zo indrukwekkend als in het park. Om een idee te hebben hoe groot dit is, er staan 2 mensen met blauwe kleding in het midden van de foto vlak achter de bosjes
Als je door Arizona reist is dit 1 van de highlight's die je moet bezoeken. Kijk niet alleen van een afstand hierna, maar rij er ook naar toe, dan zie je pas groot deze torens zijn in dit vlak stukje land. Behalve de rode rotsen is de weg hier doorheen van rood zand. Op 1 andere plaats in de USA heb ik zo'n toren uit het niks zien staan, dat is Devils tower in Wyoming deze is helaas niet rood maar grijs gekleurd.
Als je vanaf South Dakota Wyoming inrijd, dan kan je dit niet missen. Groot vlak landschap meet een enorme pukkel daarop. Deze toren is favoriet bij bergbeklimmers, de top is circa 264 meter hoog. Het ziet er zeer uitdagend uit maar ik laat dat aan anderen over. Ik heb een wandeling er rondom heen gedaan, het is circa 2,5 kilometer wandelen op 1600 meter boven de zeespiegel. Het is vermoeiender dat het lijkt en zorg voor genoeg water om te drinken.
Als je in het noorden van Utah verblijft is Moab een aanrader. Je kan hier heel veel activiteiten ondernemen, bergen beklimmen, mounting biking white water rafting, etc, ik heb het weer gehouden bij fotograferen. Onder weg naar Canyonlands National Park kwam ik deze locatie tegen. Mooie rode rotsen en op de achter ground Dead Horse Point volgens mij. Tegenwoordig heb ik een GPS unit aangesloten op mijn camera zodat ik precies weet waar de foto's gemaakt zijn.
